У сувязі з распаўсюджаннем пандэміі каронавіруса многія справы адышлі на другі план і здаюцца малазначнымі. Вірус забіў вялізную колькасць людзей у свеце, што сее страх у сэрцах людзей. Веруючы чалавек пытаецца: “Дзе ва ўсім гэтым Бог? Ці эпідэмія – гэта Божая кара? Што рабіць?”.
"— менавіта так акрэслівае яе адно кітайскае выслоўе, бо нават там, дзе яе няшмат, яна здольная ўсё асаладзіць". Пра хрысціянскую надзею піша айцец Яўген Голуб
Стол Божага слова. ІІ Велікодная нядзеля, Год А (19.04.2019) Разам з айцом дамініканінам Паўлам Мажэйкам ОР мы разважаем пра вялікі дар, дадзены нам Хрыстом — магчымасць сустрэцца з Ім тут, на зямлі.
Памятаеце, як у «Споведзі» св. Аўгустын сказаў аб прыродзе часу: «Што такое час? Калі не задавацца пытаннем, я ведаю адказ, калі ж хачу растлумачыць, то не ведаю, што сказаць». Гэта ж датычыць і прыроды святасці.
Хтосьці справядліва заўважыў, што хрысціянства са сваімі могілкамі можа стварыць уражанне пра сябе як пра рэлігію, якая лічыць матэрыю і цела чымсьці нявартым чалавека.
Слова рэдактара | № 4, 2020 Дарагія чытачы, новы нумар часопіса мы малітве праслаўлення
«Пасхальная вігілія, як і хрост, павінна нас абуджаць да паўнаты жыцця».
«Вялікая пятніца і Вялікая субота — гэта дні, калі не цэлебруецца святая Імша...»
У Касцёле гэтыя дні заўсёды разглядаюцца як адзінае цэлае. Ёсць тры літургіі, але на самай справе, з вечара чацвярга увесь час трывае адна і тая ж літургія...
Гэтую выключную магчымасць ва ўмовах надзвычайнай сітуацыі арцыпастыр даў вернікам на Вялікдзень 2020 года.